- Details
Hoe komd het tog dat niemant er tegenwordig noch mee zit als er taalvauten in een tekst staan?
Deze zin vol taalfouten is misschien wat overdreven, maar overal waar ik kijk, kom ik ze tegenwoordig tegen. Of dat nu in een flyer is, een website van een politieke partij, een personeelsadvertentie, of, misschien nog erger, in reclames op gevels en auto's. Als ik de mensen daar op aanspreek, halen de meeste hun schouders op. "Och, de mensen snappen toch wat er staat." Of, zoals een directeur van een bedrijf antwoordde: "zo doe ik dat altijd."
- Details
Als stadsmens kwam ik bijna dertig jaar geleden met mijn gezin naar het dorp waar ik nu woon. Het was enorm spannend allemaal, want alles was nieuw voor ons. Alleen mijn man kende de omgeving een beetje. Voor mijn negenjarige dochter en mijzelf was het één grote ontdekkingstocht.
- Details
Een heftig dagje vandaag, dat was het. Ik heb voornamelijk zitten stoeien met wat teksten voor mijn opdrachtgever. Ik had een beetje moeite met de stijl dit keer. Het moet namelijk veel commerciëler dan ik gewend ben. Dus dat werd strepen, schaven, uitweiden en oppoetsen. Maar het resultaat mag er wel zijn, denk ik. Het laatste woord ligt nu eenmaal bij de opdrachtgever. Hij is de baas. Vandaag laat ik de teksten verder even rusten en morgen kijk ik er nog een keer met een frisse blik overheen. Uit ervaring weet ik dat ik er hier en daar meestal nog wat aan verander, maar dan stuur ik alles door. En dan is het afwachten of alles goedgekeurd gaat worden. Zo niet, dan passen we het weer verder aan. Tja, het leven van een tekstschrijver...
- Details
Toen ik vanmorgen iets in mijn archief op moest zoeken, stuitte ik opeens op mijn scheidingspapieren. Ik duikelde zomaar even 36 jaar terug in de tijd...
- Details
Twee koude knuistjes tegen mijn wangen en een stemmetje dat zegt: "oma, aaien!" Als dan ook nog eens twee mollige armpjes om mijn nek worden geslagen, dan voel ik me de meest trotse oma van de hele wereld.
- Details
Ik heb een marmot, een roodbruine. Het beestje was helemaal niet duur toen ik het kocht en het woont bij mij in de kast. Regelmatig mag mijn marmot mee naar buiten, gewoon op mijn hoofd, in mijn haren. Dat gaat heel gemakkelijk. Er zit namelijk een gat in het beestje en daar past precies mijn staart doorheen.
- Details
Nou dacht ik toch echt dat ik voortaan zonder krant zou kunnen. Nou mooi niet dus. 's Morgens aan het ontbijt leest manlief steevast even snel de krant en pik ik, weliswaar op z'n kop gelezen, de highlights vast mee. Sinds deze week is onze hele ontbijtsessie zwaar verstoord, want er valt geen krant meer op onze deurmat.
- Details
Iedereen heeft ergens in de straat wel zo'n overbuurman die afgekeurd is voor zijn werk, maar die je regelmatig allerlei karweitjes ziet doen. Zo'n man waaraan veel mensen zich ergeren, omdat hij niet meer hoeft te werken, maar wel een uitkering krijgt.
- Details
Iedere morgen zwaai ik hem uit, als hij naar zijn werk gaat, mijn maatje, mijn steun en toeverlaat, de man waarmee ik al bijna dertig jaar getrouwd ben. Dat doe ik al zolang we samen zijn. Een gewoonte, zo kun je het noemen. Maar is het eigenlijk wel zo gewoon? Eigenlijk niet nee, maar daar kom je pas achter als die 'gewoonte' plotsklaps dreigt te verdwijnen.
