- Details
Brrr, het is koud vanmorgen! Maar wat let me. Lekkere dikke jas aan, sjaal om, handschoenen aan en gaan met die banaan. Even de elementen trotseren. Het is heerlijk om tegen die wind in te vechten. Het bleke zonnetje doet nu al zijn best. Het wordt vast een mooie dag.
- Details
Omdat mijn achternichtje via Facebook vroeg om een leuke herinnering aan haar op te schrijven, dwaalden mijn gedachten af naar haar veel te vroeg overleden opa, mijn oudste broer dus. Als baby maakte mijn achternichtje zulke leuke gebaartjes waardoor mijn broer constant in een deuk lag. Ik kan me dat nog heel goed herinneren, ook al is dat inmiddels 26 jaar geleden.
- Details
We hebben allemaal zo onze verslaving. De een kan 's morgens niet zonder zijn bakje koffie en de ander niet zonder zijn kopje thee. En dan zijn er (helaas) nog de mensen die absoluut niet zonder een sigaret kunnen. Voor mij niks van dat alles. Koffie lust ik niet en thee is aan mij niet besteed, behalve rooibosthee dan. En van sigaretten moet ik al helemaal niets hebben. Nee, mijn verslaving behoort tot een van de heftigste. Eentje die ik nooit meer bedwongen krijg, waar ik nooit meer van af kom.
- Details
Hoe het precies kwam, weet ik niet meer, maar vanmorgen dwaalden manlief en ik ineens rond in onze jeugd. Het ene moment zaten we nog lekker aan het ontbijt en het andere moment verdwenen we kopje onder in de nostalgie.
- Details
Vanuit het uitzicht op een zonnig Toscane kom ik met mijn stofdoek bij de Heusdense visvijver terecht. In deze fotolijst genoot ik samen met mijn toen negenjarige dochter van het winterse uitzicht in die prachtige omgeving. Het was onze eerste kennismaking met het Astense en Heusdense landschap, want we woonden er nog maar krap enkele weken. Wat vonden we het spannend en wat genoten we met z'n drieën van de rust van een dorp. Dochterlief sprong slootje en verdwaalde af en toe in het maïsveld, terwijl manlief en ik continu het idee hadden dat we op een camping aan het logeren waren. Van een appartement naar een huis had ook zo zijn voordelen en we voelden ons de koning te rijk.
- Details
Oma, een klein woordje, maar wat betekent het toch veel. Tien jaar ben ik nu al oma en tien jaar geniet ik daar met volle teugen van.
- Details
Al 25 jaar werk ik thuis. In het begin als freelancejournalist en tegenwoordig als 'tekstschrijver en meer' bij mijn eigen tekstbureau. Bijna iedereen is daarom jaloers op mij. Niets zo fijn dan gewoon vanuit je eigen huis kunnen werken, vinden ze. "Je kunt je eigen uren indelen, koffiedrinken wanneer jij daar zin in hebt en er zelfs even tussenuit glippen als je dat wilt."
- Details
Gisteren viel mijn laatste salarisstrook van het ED in mijn mailbox. Dat veroorzaakte toch weer even een zuchtmomentje. Niet om het bedrag wat er op stond, dat was al bekend, maar gewoon omdat het echt de allerlaatste was. Bovenaan stond met dikke letters: datum uit dienst 31-12-2013. Die cijfers bleven me maar aankijken en boorden zich diep in mijn ziel. Even was er weer die twijfel of ik toch wel een goed besluit had genomen. Eigenlijk voelt het nog steeds alsof ik de regio, maar vooral Asten, in de steek heb gelaten. Ik was toch een beetje hun vertegenwoordiger en probeerde als zodanig altijd zoveel mogelijk nieuws, hoe klein ook, in de krant te krijgen.
- Details
Teksten schrijven doe ik eigenlijk al ruim 25 jaar. Voornamelijk als freelancejournalist voor het Eindhovens Dagblad, maar ook zo af en toe voor derden. Ik had al eens vaker op het punt gestaan om een eigen bedrijfje te beginnen, maar echt noodzakelijk vond ik het niet. Toen het potje voor freelancers bij het ED door bezuinigingen steeds leger werd, nam ik een moeilijk, maar noodzakelijk besluit. Ik stopte met mijn werk voor het ED. Dus werd het tijd voor een eigen tekstbureau.
