Hoe komd het tog dat niemant er tegenwordig noch mee zit als er taalvauten in een tekst staan?
Deze zin vol taalfouten is misschien wat overdreven, maar overal waar ik kijk, kom ik ze tegenwoordig tegen. Of dat nu in een flyer is, een website van een politieke partij, een personeelsadvertentie, of, misschien nog erger, in reclames op gevels en auto's. Als ik de mensen daar op aanspreek, halen de meeste hun schouders op. "Och, de mensen snappen toch wat er staat." Of, zoals een directeur van een bedrijf antwoordde: "zo doe ik dat altijd."
Dan valt mijn mond echt helemaal open van verbazing over deze kortzichtigheid. Iedereen maakt weleens een taalfout, ik ook hoor, want Nederlands is nu niet bepaald een simpele taal om te schrijven. Maar net als in het verkeer, of bij een voetbalwedstrijd zijn er regels waar je je aan moet houden. Ik denk niet dat een oom agent, of een scheidsrechter bij een overtreding genoegen neemt met de opmerking 'zo doe ik dat altijd'. En zeker niet als het om een gevaarlijke situatie, of een belangrijke wedstrijd gaat. Waarom is dat dan in onze Nederlandse taal niet (meer) belangrijk en erger nog, wordt het ook steeds onbelangrijker?
Ik viel dan ook helemaal van mijn voeten, toen een studente mij vroeg haar scriptie te willen corrigeren. Want, zo liet ze weten, "ook de uitstraling van mijn scriptie is heel belangrijk. Als die vol taalfouten staat, is dat echt geen gezicht." Mijn tekstschrijvershart sloeg van pure blijdschap een slag over. Eindelijk erkenning voor mijn missie om zo foutloos mogelijk te schrijven. En nog wel door een jongere. Er is dus nog hoop voor de toekomst!
Ik had onlangs een discussie over eindverantwoordelijkheid. Wie is er eindverantwoordelijke als ik voor een opdrachtgever een tekst voor een flyer corrigeer, die voor een klant gedrukt moet worden? Voor mij ligt die eindverantwoordelijkheid bij de klant. Ik corrigeer de tekst, laat de tekst door de klant lezen en vraag of hij hier mee akkoord kan gaan. "Nee", zegt mijn opdrachtgever, "je kunt toch niet van een klant verlangen dat hij jouw teksten nakijkt? Jij bent degene die corrigeert, dus verantwoordelijk." Dat klopt wel, maar ik vraag de klant of hij tevreden is met het eindresultaat, voordat het naar de drukker gaat. Mocht er toch nog een foutje in staan, voor 99,9% zal dat echt niet gebeuren, maar je weet maar nooit, dan is dat dus pech voor de klant. Ik zou dat heel vervelend vinden en zet me voor driehonderd procent in om dat te voorkomen, maar het moet niet zo zijn dat ik dan de kosten voor het herdrukken moet betalen.
Mijn opdrachtgever laat nu momenteel liever de teksten drukken die geschreven zijn door de klant zelf en bomvol taalfouten zitten, dan dat hij de eindverantwoordelijkheid bij zijn klant legt. Ik denk dat we hier nu echt verkeerd bezig zijn.
