- Details
Het lukt ons Astenaren maar moeilijk om verhalen op papier te zetten. Terwijl ons dat in de kring van familie of kennissen geen enkele moeite kost. Ik las onlangs echter twee boeken van Astenaren die dat wel gedurfd hebben en daarvoor ruim aandacht verdienen. Een getogen Astenaar en een “ingetreden” Astense. Met een gevoel van verbondenheid met Asten, de een vanuit het verleden, de ander vanuit het heden.
- Details
Tachtigplusser Gerard ten Thije schreef twee mooie boekrecensies. Een van die recensies ging over mijn debuutroman. Hij plaatste deze recensies in het KBO-blad De Luidklok, waar ik eindredacteur van mag zijn.
- Details
Gebruikerswaardering: 3 / 5
2017 zit er alweer bijna op. 2017, voor mij een jaar van uitersten.
Het jaar met de mooiste hoogtepunten, maar ook het jaar waarin ik door de diepste dalen ging.
- Details
Drie zomers lang was jij mijn liefste.
Drie zomers lang, geen uur zonder jou.
Het mooiste feest kan nooit lang duren.
Ik heb geen spijt, verdriet, of berouw.
(Conny Vandenbos)
- Details
Toen ik zestien jaar was en in de grote stad woonde, had ik een vriendin die geboren en getogen was in een dorp. Ik was een echte angsthaas en zij was voor de duvel nog niet bang. Zij fietste rustig in het donker over een stil, afgelegen weggetje, terwijl ik in onze drukke stad op dat tijdstip echt never nooit alleen buitenkwam.
- Details
Het lijkt er de laatste dagen een beetje op dat mensen uit de zorg in de aanval gaan tegen de acties die binnen het onderwijs worden gehouden. Vanuit de zorg proberen ze vooral leerkrachten te overtuigen dat ook bij hen de werkdruk hoog is en dat ook binnen de zorg de salarissen veel te laag zijn. Ik ga me niet in die discussie mengen, want de werkdruk is namelijk bij beide instanties veel te hoog.
- Details
Een echtscheiding brengt intens veel verdriet met zich mee, voor beide partners. Of dat nu degene is die de stekker uit het huwelijk trekt, of degene die verbijsterd achterblijft, omdat die het helemaal niet aan zag komen.
- Details
Wat heb ik een diep respect gekregen voor mantelzorgers. Eigenlijk had ik dat jaren geleden al, maar onlangs werd ik toch weer opnieuw met mijn neus op de feiten gedrukt: mantelzorgen kan heel zwaar zijn.
- Details
Lente 1973
Joost en ik hadden bijna een jaar verkering toen het onderwerp “met elkaar naar bed gaan” steeds vaker ter sprake kwam. We waren allebei twintig, maar hadden daar ieder ons eigen idee over. Voor mij stond van jongs af aan vast dat ik zou wachten tot ik keurig getrouwd zou zijn, maar Joost was al lang geen maagd meer. Hij was daar heel eerlijk over en had me weleens toevertrouwd dat hij niet wist of hij het zo lang wel vol zou kunnen houden.
