Onder een stralende zon zit ik aan de rand van het zwembad. Het is warm voor de tijd van het jaar en de eerste zweetdruppeltjes verschijnen op mijn voorhoofd. Met een schuin oog kijk ik naar het water, zou ik het wagen? Voorzichtig stop ik mijn teen in het water, maar trek hem verschrikt weer terug. Het is ijskoud!
Toch blijft het water lonken en ik doe een tweede poging. Dit keer stop ik mijn hele voet in het water. Er loopt een rilling over mijn rug, maar toch zet ik door en mijn andere voet voegt zich bij zijn collega. Daar sta ik dan, een beetje onwennig aan de rand van het bassin. Ik zal toch door moeten zetten als ik een baantje wil trekken in dat prachtige, blauwe water, maar het is toch wel erg koud. De twijfel slaat toe en ik begin me nu langzaam toch echt een watje te voelen. Verdorie, stel je toch niet zo aan, denk ik bij mezelf, wat is hier nu moeilijk aan? Gewoon even doorzetten en dan lig je zo meteen heerlijk te genieten in dat verfrissende water.
Voorzichtig doe ik nog een paar stappen naar voren en sta nu tot over mijn knieën in het ijskoude water. Ik heb kippenvel vanaf mijn kruintje tot aan mijn tenen. Een klein stukje verderop zie ik een heleboel kinderen en volwassenen zwemmen en ze lijken absoluut geen last te hebben van de kou. Hoe kan dat nu! Even komt de neiging in me op om zo snel mogelijk terug te rennen naar mijn stoel, die in alle rust op me wacht in die heerlijke, warme zon. Dan schud ik mijn hoofd, zet het plotseling op een rennen en beland met een harde plons in het water. Even voel ik de kou nog, maar een paar seconden later zwem ik genietend rond tussen al die andere zwemmers.
Zo voelde ik me afgelopen zondag dus, toen ik voor het eerst na dik twee jaar weer eens echt onder de mensen kwam. En dan bedoel ik niet twee of drie mensen, maar een behoorlijke drukte op een sportveld met kinderen die daar spelletjes speelden. Samen met een heleboel ouders en grootouders was ik daar om te zien hoe onze jongste kleindochter samen met haar klasgenootjes genoot van de spellen die speciaal werden gehouden voor de schooljeugd. Met het prachtige weer en de zon als bonus heb ik met volle teugen genoten. Ja, soms moet je gewoon even je verstand op nul zetten en er voor gaan.
Marie-Louise.
