Sinds 13 maart liggen de repetities van onze muziekvereniging al plat, vanwege het rondwarende coronavirus. En ook al gaat gezondheid boven alles en was de keuze van het bestuur om per direct te stoppen met alle muzikale activiteiten de allerbeste en verstandigste, toch sloeg deze beslissing bij iedereen in als een bom. Wat hebben we die repetities en de gezelligheid er omheen enorm gemist.
Maar er is goed nieuws, want vanaf vandaag mogen we weer gaan repeteren. Dat repeteren gebeurt wel met inachtneming van alle richtlijnen van het RIVM. Ons bestuur en iedereen die daar nog meer bij betrokken is, spant zich tot het uiterste in om er voor te zorgen dat alle regels worden nageleefd, zoals de anderhalve meter afstand houden en het opvangen van het vocht dat uit de instrumenten kan lopen. Ik neem mijn petje af en maak een diepe buiging voor deze mensen, die hier heel intensief mee bezig zijn geweest. Want ik geef je op een briefje dat het een hele klus was en nog steeds is. Vanavond staan deze mensen dan ook klaar om te controleren of alle regels worden nageleefd en of iedereen ook braaf op de hem of haar toegewezen stoel en plek gaat en blijft zitten. En natuurlijk wordt iedereen op het hart gedrukt om ook in de pauze de anderhalve meter te respecteren.
Dat klinkt dus allemaal supersafe en ik sta dan ook te popelen om naar de repetitie te gaan. Samen muziek maken, dat is zo prachtig mooi om te doen, een mooiere hobby is er niet. En elkaar weer zien, lekker bijkletsen, al moet dat op anderhalve meter, dat maakt niet uit. Gewoon weer samen zijn, hard werken, maar ook tijd voor een geintje, gewoon op zijn Jong Nederlands. Ik kan niet wachten.
En toch ga ik niet. Ondanks alle genomen maatregelen vind ik het risico op besmetting toch te groot. En dat ligt zeker niet aan onze muziekvereniging die alles heeft gedaan om dat risico zoveel mogelijk in te perken. Nee, het ligt alleen aan mij. Hoe ik het ook draai, ik krijg het niet uit mijn hoofd dat blaasinstrumenten in dit geval toch echt gevaarlijk kunnen zijn in de verspreiding van het virus. Je blaast nu eenmaal toch behoorlijk veel lucht uit en met die lucht dus eventueel ook het virus. En natuurlijk is er geen virus als je niet besmet bent. En natuurlijk blijft iedereen thuis die zich niet lekker voelt en verschijnselen heeft zoals hoesten, koorts of verlies van smaak. Maar wat als je wel besmet bent en niks merkt? Dan gaat het dus alsnog mis.
Met mijn astma behoor ik tot de risicogroep, dus ik ben sowieso al heel voorzichtig. Ik doe geen boodschappen, vermijd drukte en wandel en sport alleen daar waar weinig mensen zijn. En dan zou ik nu tussen de blazers gaan zitten? Dat voelt dus gewoon niet goed. En ook al heb ik met pijn in mijn hart deze beslissing genomen, voelt het toch ook als een opluchting. Voorlopig repeteer ik gewoon thuis in onze eigen muziekkamer. Maar ik hoop hardgrondig dat mijn lief en ik toch snel weer aan kunnen sluiten, want ik mis het zo verschrikkelijk.
