Wat mis ik onze Muziekvereniging Jong Nederland Asten. Wat mis ik de repetities, de pauzes, de derde helft en de onderlinge gezelligheid. Maar vooral, wat mis ik al die mensen die van elke repetitie toch weer een feestje maken.
Ik mis het samen muziek maken, samen lachen, samen de schouders eronder zetten, samen blunderen, maar er samen ook uiteindelijk een feestje van maken. Ik mis het geouwehoer, de lol en het pilsje, of wijntje, na de repetitie. Ik mis het allemaal en ik wil het zo graag weer terug, maar het coronavirus dacht daar heel anders over en maakte abrupt een einde aan dit alles.
Ik zal nooit meer roepen dat ik eigenlijk te moe ben en dit keer echt geen zin heb om naar de repetitie te gaan. Ook al ging ik wel altijd, om er daarna hartstikke uitgerust van terug te komen, dat dan altijd weer wel. Ik zal nog veel meer gaan genieten van iedere minuut, ik zal zelfs glimlachen als onze dirigent ons, meestal verdiend, op onze kop geeft en ik zal nog veel harder mijn best doen.
Vorige week had onze muziekvereniging een digitale borrel georganiseerd en wat was dat leuk. Wat hebben we gelachen, even bijgepraat en geproost. Ook al was iedereen zo vanachter dat onwennige scherm in het begin even wat stilletjes, het was toch heerlijk om elkaar weer even te kunnen zien. We deden zelfs een quiz met elkaar en zo werd de sfeer ook wat meer ontspannen. Maar wat werd het opeens akelig stil bij ons in de huiskamer, toen uiteindelijk de verbinding verbroken werd, bijna net zo plotseling als de komst van het virus. Op dat moment werd het gemis van al die lieve, fijne, gezellige mensen wel zo heftig voelbaar, dat ik er helemaal stil en zelfs een beetje verdrietig van werd.
Ik weet dat al deze maatregelen gewoon keihard nodig zijn, omdat we het virus niet willen verspreiden en zeker geen kwetsbare mensen ziek willen maken. En ik weet ook dat dit dan ook eigenlijk maar een klein offer is tegenover al die families die nu iemand moeten missen of tegenover die mensen die nu nog keihard vechten voor hun leven.
En ja, we kunnen nog steeds muziek maken, al is het dan thuis en ieder voor zich. Minder leuk natuurlijk, maar wel nodig om straks, als het weer mag, de sterren van de hemel te kunnen spelen met zijn allen. Maar tot die tijd zal ik iedereen verschrikkelijk blijven missen.
Het ga jullie goed. Zorg goed voor elkaar en blijf alsjeblieft gezond.
