Het leek alsof een kille hand me bij mijn keel greep, toen ik Joost met afgezakte schouders naar zijn auto zag lopen. Het geluid van het dichtslaande autoportier deed me rillen en nog voordat de auto in het donker verdwenen was, biggelden er al tranen over mijn wangen.
‘Dag, schatje,’ fluisterde ik zachtjes voor me uit. Ik vluchtte dat voor mij zo vreemde huis weer in, rende naar boven en vloog het kamertje van Julia binnen. Op mijn tenen liep ik naar het campingbedje en zachtjes wreef ik met mijn vinger langs haar wangetje. Ik verslond dat slapende wezentje van nog geen jaar oud met mijn ogen, maar ik voelde me tegelijkertijd zo ontzettend machteloos.
‘Ik had je de hele wereld willen geven, maar in plaats daarvan neem ik je je papa af. Voor jou had ik een roze toekomst in petto, maar nu kan ik alleen maar proberen om het verdriet en de zorgen die komen gaan voor je verborgen te houden. Het spijt me, het spijt me zo,’ fluisterde ik zachtjes in het donker.
Klik ook even op mijn boek op deze website voor meer informatie.
