Eindelijk zijn mijn nieuwe astmamedicijnen binnen en kan ik mijn benauwdheid en die vervelende hoest aan gaan pakken. Helaas kwam er onlangs nog een konijn uit de hoed, een vervelend konijn.
Twee jaar geleden moest ik, na een valpartij met als gevolg een gebroken schouder, een scan laten maken van mijn botten. Daaruit bleek dat mijn botten niet zo sterk waren als gedacht. Ik zat onder de middellijn, terwijl ik nu toch juist iemand ben die veel beweegt, veel sport, veel buitenkomt, al jaren vitamine D gebruikt en veel zuivelproducten eet. Dat viel me toen allemaal enorm tegen. Maar goed, met extra sterke vitamine D zou het allemaal wel geen vaart gaan lopen.
Wel dus! Onlangs werd ter controle opnieuw een botscan gemaakt en ja hoor, die was nog slechter dan de vorige. Mijn botmassa neemt dus af, is aan het ontkalken en de volgende stap betekent osteoporose, ofwel botontkalking. Ik blijk tot de doelgroep te horen waar botontkalking veel voorkomt, ook al zit het dus helemaal niet bij ons in de familie. De ontstekingsremmers (corticosteroïden) die in mijn pufjes zitten, zijn de boosdoeners, maar ook mijn lage gewicht is er een oorzaak van. Omdat ik zo weinig weeg, hoeven mijn botten ook niet zo veel te dragen en daardoor hebben ze de neiging om niet aan hun constante groei te werken, ze vallen als het ware in slaap, met als gevolg: botontkalking.
Ik vroeg mijn huisarts of ik daar op moest gaan zitten wachten of dat er al eerder ingegrepen kon worden. Daar moest hij even over nadenken en overleggen met een andere arts. Maar gelukkig was het antwoord ja. En nu heb ik er dus nog een medicijn bij. Bisfosfonaat wordt het genoemd. Ik begin met eenmaal per week een tablet in te nemen. Dat moet heel zorgvuldig gebeuren, anders kan het de slokdarm aantasten. Ik moet het innemen met een groot glas water, terwijl ik rechtop sta, zodat het zo snel mogelijk en rechtstreeks in mijn maag komt. Daarna mag ik een half uur niet eten en eigenlijk ook niet bukken! Dat wordt nog wat, want deze snelle Jelle zal het daar in het begin wel moeilijk mee hebben. Misschien moet ik maar een bezemsteel onder mijn kin zetten, zodat ik niet kàn bukken.
We gaan het zien. Wat moet dat moet en het is natuurlijk voor een goed doel, want dit medicijn gaat ervoor zorgen dat mijn botmassa weer toeneemt. Als ik verder geen bijwerkingen krijg, mag ik na ongeveer vijf maanden de pillen aan de kant leggen en krijg ik nog maar een keer per jaar een injectie met datzelfde spul. Dus ach, ook dit komt weer helemaal goed!
