Goh, wat heeft mijn astma het deze dagen naar zijn zin. Dag en nacht is hij me met veel plezier aan het klieren. En mèt resultaat. Mijn luchtwegen knijpen zich helemaal samen van ellende. Daarbij heeft dat kreng ook nog eens een vreugdevuur ontstoken en dus zijn mijn luchtwegen en longen in opperste staat van paraatheid.
Mijn medicijnen zetten alles op alles om de aanval van deze onzichtbare vijand af te slaan, maar ze moeten bakzeil halen. Ik kan puffen wat ik wil, maar mijn medicijnen zijn helaas niet sterk genoeg en leggen een voor een het loodje. De ontstekingen gieren op dit moment door mijn lijf en ik moet alles op alles zetten om nog een beetje gewoon te kunnen functioneren. En dat allemaal omdat, ja waarom eigenlijk?
Omdat ik nauwelijks nog reageerde op mijn medicijnen, had mijn longarts een nieuw, veelbelovend medicijn voorgeschreven. Een middel waarvan het poeder zo fijn is, dat het tot in de kleinste luchtwegen door kan dringen. Hèt middel voor mij dus. Maar door de vele bijwerkingen die ik er van kreeg, moest ik er mee stoppen nog voordat het had kunnen bewijzen hoe goed het mijn astma de baas kon. En dus heb ik nu een lapmiddeltje dat nauwelijks werkt en dat hartelijk wordt uitgelachen door mijn astma.
Me er bij neerleggen dan maar? Dat nooit! Ik zal en moet weer een normaal leven kunnen gaan leiden. Ik wil weer kunnen hardlopen en niet staan hijgen boven aan de trap. Ik wil weer gewoon kunnen lachen na mijn aerobics en niet halfdood in een hoekje hangen. Ik wil weer gewoon klarinet kunnen spelen, zonder het hartstikke benauwd te krijgen. En dus zet ik alle hens aan dek. Ik heb mijn apotheker al gevraagd of die een alternatief weet voor mijn laatste medicijn, maar die zegt dat ik helemaal geen last van bijwerkingen kan hebben. Volgens hem komen dit soort middelen namelijk niet in je bloed terecht. Nee, en daarom had ik opgezette slijmvliezen in mijn keel, wangen en ogen. En daarom heb ik regelmatig blauwe plekken op mijn arm, heb ik 's nachts heel vaak spierkrampen en slaap ik heel onrustig. Tja, dat soort opmerkingen krijg je er ook nog eens gratis bij. Terwijl de apotheker zegt dat het niet van de medicijnen kan komen, roept de longarts dat het juist typisch een bijwerking is van mijn astmamiddel. En wat moet je nu als leek? Voorlopig ben ik niet van plan om me uit het veld te laten slaan. Vrijdag belt mijn longarts om te vragen hoe het met me gaat. Kort en krachtig? K*$ natuurlijk. Maar ik weet zeker dat mijn longarts met me mee gaat denken en dat we er samen uitkomen. Het heeft even wat tijd nodig, maar het komt goed. Dat moet gewoon!
