Laat ik het maar meteen opbiechten: ik houd niet van voetbal. Maarrrrr.... als Nederland tijdens een EK of WK speelt, begint mijn Oranjehart toch een beetje harder te kloppen en slaat langzaam maar zeker de Oranjekoorts ook bij mij toe.
Alle duels die Nederland de afgelopen weken heeft gespeeld, heb ik wel/niet gekeken. Ken je dat, wel/niet kijken naar een voetbalwedstrijd? Niet? Nou, dan zal ik je even uitleggen wat een wel/niet-voetbalkijker eigenlijk voor iemand is, want als echte wel/niet-voetbalkijkerprof weet ik precies wat dat inhoudt.
Vijf minuten voor de wedstrijd zit de echte voetballiefhebber al op het puntje van zijn stoel voor de tv. Zelfs manlief, die eigenlijk ook niet zo'n voetbalfan is, zit er dan helemaal klaar voor. Ik dus niet. Ik drentel nog een beetje rond en moet zo nodig nog even een stoel recht schuiven, of een gordijn dichttrekken. Zodra het fluitsignaal klinkt, loop ik langzaam naar de bank, maar net als mijn billen de zitting raken, realiseer ik me dat ik nog een mailtje moet beantwoorden. En hup, daar ga ik weer aan de wandel op weg naar mijn telefoon. Met telefoon en al ga ik weer richting bank en begin te typen. Af en toe werp ik een blik op de wedstrijd, maar als er nog niks spannends aan de hand is, typ ik weer rustig verder. Het mailtje is de deur uit, dus al mijn aandacht kan weer naar de wedstrijd. Was dat maar waar. Ik word helemaal onrustig van het op en neer gepongel van de bal tussen de twee voetballende ploegen. Echt iets spannends gebeurt er nog niet. Ik zucht eens diep, schuifel wat ongemakkelijk heen en weer en moet zo nodig even een plant controleren, waarvan ik vermoed dat ie te droog staat. Dat blijkt ook zo te zijn, dus hup de gieter wordt gevuld met water en net als ik met mijn rug naar de tv sta, wordt het eerste doelpunt gemaakt door Mexico. Gelukkig is daar de herhaling en kan ook deze wel/niet-voetbalkijker de goal nog een keer zien. Ik baal, maar ga er echt weer voor zitten, want ik hoop toch echt dat Oranje gaat winnen. Dat gebeurt gelukkig ook, maar de doelpunten heb ik allemaal pas in de herhaling zien maken, omdat ik zo nodig weer de hort op moest.
De wedstrijd Nederland Costa Rica was zo nodig nog erger, wat mij betreft. Ik weet niet wat ik allemaal heb gedaan tijdens deze wedstrijd. De krant gelezen, twitterberichten zitten bekijken, facebook gecheckt, drinken ingeschonken. En zitten wiebelen op de bank, heel veel zitten wiebelen. Vlak voor de verlenging ben ik naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen. Totdat ik plotseling wakker schrok van het gejuich dat niet alleen beneden van de bank af kwam, maar ook vanuit het centrum door het openstaande raam naar binnen waaide. En met een grote smile op mijn gezicht ben ik weer in slaap gevallen. Oranje had weer gewonnen, maar met hoeveel? Dat hoorde ik pas de volgende morgen.
En vanavond? Vanavond gaat het weer precies hetzelfde. Voor mij als wel/niet-voetbalkijker wordt het weer een onrustig avondje. Waarschijnlijk red ik het einde van de wedstrijd weer niet, maar ik hoop dat het gejuich vanaf de bank en het centrum me opnieuw wakker maakt.
