Als correspondente voor het Eindhovens Dagblad heb ik, in de 25 jaar dat ik er werkzaam was, zo af en toe ook weleens ietwat vreemde opdrachten mogen doen. Tijdens een van mijn meest bizarre klusjes maakte ik kennis met een brug die na jaren van trouwe dienst in oktober 2009 werd afgedankt.
Door onze correspondente Marie-Louise Klomp
ASTEN - De rood-wit gestreepte slagboom ligt wat triest in het gras terwijl mannen met helmen op bedrijvig rond de brug lopen. Het laatste uur van de ophaalbrug bij Sluis 10 heeft geslagen. Nadat enkele weken geleden de nieuwe vaste oeververbinding over de Zuid-Willemsvaart zijn werk overnam, is hij totaal overbodig geworden.
Vanaf 1976 vormde deze brug de verbinding tussen Asten en Someren en hij heeft dan ook heel wat mensen zien passeren. Het is dan ook niet zo vreemd dat hij zich deze zaterdagmiddag niet zomaar gewonnen geeft.
In het begin lijkt het erop dat het klusje zo geklaard is. Terwijl een van de twee hijskranen het juk van de brug in evenwicht houdt, worden de verbindingsstangen vanuit een hoogwerker losgemaakt en met ogenschijnlijk gemak door de andere kraan voorzichtig in het gras gelegd. Daarentegen verzetten de schoren zich met hand en tand en die laten zich niet zomaar losmaken. Met het laatste beetje kracht lijkt de brug zich nog krampachtig vast te houden aan zijn vertrouwde plekje boven het water.
Helaas, bij zoveel overmacht móet hij het onderspit wel delven. En even later zweeft hij statig door de lucht, op weg naar de vrachtwagen die hem naar een opslagterrein bij Helmond brengt. Vanuit de lucht werpt de brug nog een laatste blik op zijn concurrent, waar het verkeer inmiddels al wekenlang overheen raast.
