De carnavalsrook is weer opgetrokken en alle katers zijn weer teruggebracht naar het asiel. Nou ja, bijna allemaal dan. Zelf zit ik nog wel met een kater. Een kleintje maar hoor, omdat ik carnaval niet heb kunnen vieren zoals ik dat wilde. Gelukkig heb ik vanaf de zijlijn toch nog een beetje kunnen genieten van het feest der zotten in ons dorp. Want een feest was het.
Jong en oud hebben genoten. De jongeren met frisdrank en de ouderen toch veelal wel met alcohol, maar echte dronkaards ben ik eigenlijk niet tegengekomen. En zo hoort dat ook. Dus ik verwacht dat het asiel afgelopen woensdag niet zo heel veel katers te logeren heeft gekregen.
Maar er is nog meer goed nieuws: het gaat weer toppie met mijn eigen grote huiskater. De val die hij afgelopen zaterdag maakte, bleek in eerste instantie erger te zijn dan zich later liet aan zien. Natuurlijk heeft hij flink last van zijn spieren gehad, vooral in zijn nek. En op de plek waar eerst een bult zat ter grootte van een half hardgekookt ei prijkt nu een prachtige blauwe plek. Maar blijkbaar komen ook oudere katers uiteindelijk toch weer op hun pootjes terecht.
Nu al die katers weer opgeborgen zijn, of terug aan het werk zijn, hebben de vogeltjes weer vrij spel. En daar maken ze volop gebruik van. Wat was het de afgelopen dagen toch lekker wakker worden met al dat getjilp rondom ons huis. Je krijgt er meteen een lentegevoel van. Zeker nu ook het zonnetje zich al zo vaak laat zien. Over een paar weekjes is het dan ook echt lente. Jippie, daar heb ik wel zin in, hoewel ik toch die lekkere vrieskou en dat dikke pak sneeuw enorm heb gemist. Er zijn mensen die beweren dat er best nog wel een winter aan kan kloppen. Ik weet niet of ik daar nog blij mee zal zijn, zo op het laatste moment. Bovendien is dat nu niet leuk meer voor de vogeltjes, want die moeten dan als een haas opnieuw een warm en beschut plekje gaan zoeken. En ik zit dan toch weer met een kater.
