De namen van de personages staan al op papier en het verhaal zit al grotendeels in mijn hoofd. Nu nog even alles op papier zetten en boek nummer twee ziet het licht.
Het klinkt allemaal heel eenvoudig, maar ik vrees dat het ook nu weer een hele klus gaat worden. Vooral omdat het dit keer bedoeld is voor jongeren vanaf zestien jaar, maar ook voor volwassenen wordt het zeker de moeite waard om te lezen. Ik zal me alleen heel erg moeten gaan verdiepen in de wereld van deze jongeren en dat zal nog een hele klus worden.
Als ik schrijf, probeer ik me altijd in de leefwereld van mijn personages te verplaatsen. Ik voel de verliefdheid weer, maar ook het verdriet als het uitgaat, de wanhoop als het allemaal tegenzit, de eenzaamheid, maar ook het gevoel wat een hechte vriendschap je kan geven.
Hoe afschuwelijk het moet zijn als je gepest wordt, zal ik me heel moeilijk kunnen gaan voorstellen, want daar heb ik gelukkig nooit echt mee te maken gehad. Ja, een heel klein beetje misschien, maar ik trok me er eigenlijk nooit wat van aan. En blijkbaar hield het daardoor ook meteen op. Pesten is blijkbaar alleen leuk als het slachtoffer boos reageert.
Pesten, ja dat komt wel in mijn nieuwe boek voor, maar dan het hele gemene pesten. Althans, dat is de bedoeling. Ik weet al schrijvende nooit helemaal zeker waar ik uitkom. Het draait straks allemaal om een zelfmoord, dat weet ik haast wel zeker.
Ik kan dus eigenlijk gewoon beginnen met schrijven, maar dat wil op dit moment nog niet zo goed lukken. Daarvoor is er nog teveel rondom mijn eerste boek te doen. Nu nog steeds krijg ik zoveel leuke, lieve en ontroerende reacties dat ik er helemaal stil van word. Daar ben ik iedereen uiteraard heel dankbaar voor, maar ik moet dat allemaal nog een beetje verwerken. Dat kost even tijd, vooral omdat ik het steeds opnieuw weer heel bijzonder vind dat mijn boek mensen zo raakt. En iedereen leest het zoals ik het bedoeld heb, zonder te oordelen en met heel veel respect voor alle personages. En dat vind ik echt heel erg mooi. Pas als ik alle indrukken keurig op zijn plekje heb gezet, kan ik aan mijn volgende boek beginnen. Want zin om te gaan schrijven, heb ik echt al weer.
